การตีความของความจำเสื่อมที่ไม่ได้อธิบายอย่างกะทันหันอาจหมายถึงการมีปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างปัจจัยทางจิตสังคมและความทุกข์ยาก และไม่สามารถตรวจพบคำอธิบายเดียวได้ ในรายงานกรณีของเรา เราสามารถแยกปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับสารอินทรีย์/สารและ malingering ออกได้อย่างแน่นอน ความพยายามในการจำลองก็ถูกยกเว้นเช่นกัน ไม่พบประโยชน์รอง และการทดสอบเฉพาะสำหรับการตรวจหา malingering มีค่าเป็นลบ ยกเว้นการยกระดับระดับย่อยที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของหน่วยความจำถอยหลังเข้าคลองเล็กน้อย ซึ่งสอดคล้องกับการรับรู้อัตนัยของความผิดปกติ

 

ในแง่ของปัจจัยที่อาจมีอิทธิพลอื่นๆ ปัจจัยเดียวที่ดูเหมือน "ใหม่" และปัจจัยสำคัญสำหรับการเริ่มต้นของรูปแบบที่แปลกประหลาดดังกล่าวคือรายงานการร้องเรียนที่ชัดเจนเกี่ยวกับการแยกตัวที่เกี่ยวข้องกับการระบาดใหญ่ของ COVID-19 ในปีที่แล้ว การผลิตทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับผลกระทบทางจิตวิทยาและจิตเวชของ COVID-19 ต่อวัยรุ่นได้ทวีคูณ [ 22 , 23 ] มีการตีพิมพ์เอกสารหลายร้อยฉบับเกี่ยวกับผลกระทบด้านลบต่อสุขภาพจิตของวัยรุ่น ปัจจัยสำคัญดูเหมือนจะเป็นการกักขังในบ้านและการหยุดชะงักของชีวิตประจำวัน ความเศร้าโศก และการใช้อินเทอร์เน็ตและโซเชียลมีเดียมากเกินไป [ 24 , 25]. ข้อจำกัดของ COVID-19 ส่งผลให้ความผิดปกติทางจิตเวชเพิ่มขึ้น เช่น ความเครียดหลังบาดแผล โรคซึมเศร้าและวิตกกังวล รวมถึงอาการที่เกี่ยวข้องกับความเศร้าโศก ถึงกระนั้นก็ตาม ตามความรู้ของเรา 

 

มีผู้ป่วยไม่กี่รายที่มีอาการแสดงอาการแยกจากกัน และมีเพียงไม่กี่รายที่อยู่ในผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพระดับแนวหน้า [ 26]]. อย่างไรก็ตาม ในผู้ป่วยของเรา ทั้งมาตราส่วนเฉพาะสำหรับภาวะซึมเศร้าของ MMPI-A หรือ CPDI ไม่ได้แสดงคะแนนดัชนีความทุกข์ทางอารมณ์ และดูเหมือนว่าจะไม่สนับสนุนบทบาทของการล็อกดาวน์ของการระบาดใหญ่ของ COVID-19 ที่เป็นตัวกระตุ้นสำหรับอาการเหล่านี้ ในทางกลับกัน ความน่าเชื่อถือของผลลัพธ์เหล่านี้อาจค่อนข้างน่าสงสัย เนื่องจากผู้ป่วยมีปัญหาในการสร้างภาพลักษณ์ที่เชื่อมโยงกันของตัวเองขึ้นใหม่ก่อนที่จะเริ่มมีอาการ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การตอบสนองทางอารมณ์ของเขาต่อการระบาดใหญ่ แท้จริงแล้ว ขณะที่วิพากษ์วิจารณ์โครงสร้างของความจำเสื่อมแบบแยกตัวออกจากกัน Merckelbach และ Patihis [ 27 ] ชี้ให้เห็นว่าหลายกรณีที่รายงานอาการของการแยกตัวไม่ได้รายงานประวัติที่กระทบกระเทือนจิตใจ แต่ผู้เขียนคนอื่น [ 28 , 29] ให้เหตุผลว่าอย่างน้อยในบางกรณีผู้ป่วยไม่สามารถตอบคำถามเกี่ยวกับบาดแผลได้เนื่องจากขาดความมั่นใจในตนเองเกี่ยวกับประวัติของตนเองที่อาจเกิดจากกระบวนการแยกตัวออกจากกัน ดังนั้น ในความเห็นของเรา ความเชื่อมโยงระหว่างการสูญเสียความจำถอยหลังเข้าคลองกับการล็อกดาวน์ของการระบาดใหญ่ของ COVID-19 ตามที่พ่อแม่และเพื่อนแนะนำไม่สามารถตัดออกได้อย่างสมบูรณ์